xristianoi.gr προοδευτικoς χριστιανισμoς

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο Ιησούς ή ο Παύλος ή ίσως ο Πέτρος ίδρυσαν τη θρησκεία που ονομάζεται Χριστιανισμός. Αυτό δεν είναι αληθινό. Ναι, αλλά ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία; Ναι, είναι, αλλά οι ιδρυτές του Χριστιανισμού δεν ήταν ο Ιησούς, ο Παύλος ή ο Πέτρος. Ο Χριστιανισμός ως θρησκεία δεν γεννήθηκε πραγματικά παρά μόνο όταν ξεκίνησε μια πολύ σταδιακή διαδικασία στα μέσα του δεύτερου αιώνα Κ.Χ. και έληξε στα μέσα του τρίτου αιώνα Κ.Χ. Τότε συνέβησαν τα ακόλουθα πράγματα: (1) εισήχθηκε σιγά-σιγά μια ιεραρχία, π.χ. διορίστηκαν επίσκοποι σε ορισμένες περιοχές και αργότερα αναγνωρίστηκαν ιερείς (2) όλο και περισσότερη Εθνική επιρροή εισήλθε στην κοινότητα και η πίστη διαμορφώθηκε σύμφωνα με τις Ρωμαϊκές κοινωνικές και πολιτικές δομές, και (3) δημιουργήθηκαν το Χριστιανικό Δόγμα και συγκεκριμένες θεολογικές διδασκαλίες. Όπως μας λένε οι ιστορικοί Vearnecombe, Scott και Taussig (στο εξαιρετικό βιβλίο τους, After Jesus Before Christianity), «...στους δύο πρώτους αιώνες μετά τον Ιησού, αυτό που νομίζουμε ως 'Χριστιανισμός' δεν υπήρχε». Ο Χριστιανισμός δεν ήταν μέρος του αυθεντικού Κινήματος του Ιησού.

Τελικά τον 4ο αιώνα , αυτή η αναδυόμενη θρησκεία έγινε η κρατική θρησκεία της Ρώμης, η οποία τελικά έγινε γνωστή ως Δυτικός Χριστιανισμός. Από εκεί προέκυψε ο Καθολικισμός, ο Ανατολικός Χριστιανισμός στην Ανατολή και πολύ αργότερα ο Προτεσταντισμός. Όταν κοιτάζετε την ιστορία, δείτε τι βρίσκετε:

5 Ιστορικά Γεγονότα που Ρίχνουν Φως στο Πώς να Βλέπετε το Αυθεντικό Κίνημα του Ιησού

1 – Όταν ξεκίνησε και αναπτύχθηκε το αυθεντικό Κίνημα του Ιησού, δεν ήταν μια νέα θρησκεία. Ο Ιησούς, οι πρώτοι ακόλουθοί του και ο Παύλος δεν ήταν Χριστιανοί. Ο Ιησούς ήταν ένας Εβραίος Ραβίνος και δάσκαλος σοφίας που ονομαζόταν «ο Χρισμένος». Ο Παύλος ήταν ένας Εβραίος Φαρισαίος που αργότερα μετατράστράφηκε σε ένα μη βίαιο, οικουμενικό κλάδο του Ιουδαϊσμού που καλωσόριζε τους Εθνικούς. Ο Ιησούς και ο Παύλος προώθησαν την επανεξέταση του Ιουδαϊσμού με μια νέα ανάγνωση της Τορά, και τις μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται στους Προφήτες και τις διδασκαλίες του Ιησού. Η πίστη ήταν ένα ρεύμα μέσα στον Ιουδαϊσμό, όχι μια νέα θρησκεία.

2 – Ο «δρόμος» που δίδασκαν δεν ήταν τεχνικά ένας θρησκευτικός δρόμος. Ο Ιησούς δίδαξε ότι δεν χρειαζόσουν τον Εβραϊκό Ναό ή ένα σύστημα θυσιών για να είσαι σωστός με τον Θεό. Ούτε ένα είδος συστήματος συναγωγής, ούτε ιερείς, ούτε ιεραρχία, ούτε ολόκληρο το νόμο του Μωυσή. Δίδαξε ότι ο Θεός είναι οικουμενικά προσβάσιμος και ότι συγχωρεί τις αμαρτίες φυσικά, καθώς η φύση του είναι να είναι ελεήμων. Δίδαξε ότι όλες οι τάξεις ήταν σεβαστές και αγαπημένες, ειδικά οι φτωχοί, οι περιθωριοποιημένοι, οι χωρικοί, οι γυναίκες και οι «ακάθαρτοι» άνθρωποι—δηλαδή αυτοί που δεν ανταποκρίνονταν στον εβραϊκό κώδικα αγνότητας, όπως ήταν οι περισσότεροι από αυτούς τους τύπους ανθρώπων. Αυτοί οι απόκληροι, οι ακάθαρτοι και οι χωρικοί ήταν στην πραγματικότητα έως και το 90% του πληθυσμού. Ο Ιησούς δίδαξε ότι ο Θεός είναι με το μέρος τους. Όσο για τους πλούσιους και τις ελίτ (πιθανώς μόνο το 10% του πληθυσμού), ο Ιησούς τους δίδαξε να αλλάξουν γνώμη για το επικρατούν ταξικό σύστημα και να ταπεινωθούν και να σέβονται και να νοιάζονται για τους φτωχούς και τους ακάθαρτους. Να τους αγαπάνε και να είναι γενναιόδωροι μαζί τους για να οικοδομηθεί μια κοινότητα ισότητας. Αν και μερικοί Εβραίοι ανάμεσά τους ήθελαν να συνεχίσουν να ακολουθούν τον Νόμο του Μωυσή, δεν χρειαζόσασταν αυτό ή κάποιο άλλο θρησκευτικό σύστημα για να το τηρήσετε αυτό. Η αγάπη για τον Θεό και η δίκαιη αγάπη για τους γείτονές σας είναι ό,τι χρειάζεται, σύμφωνα με τον Ιησού (και αργότερα τον Παύλο).

3 – Ο αληθινός Ιουδαϊσμός, σύμφωνα με το αυθεντικό Κίνημα του Ιησού, επρόκειτο να είναι ένας τρόπος ζωής βασισμένος στην αγάπη—μια αγάπη που εκτείνεται σε όλους, συμπεριλαμβανομένων των εχθρών. Αυτός ο τρόπος ζωής καταρρίπτει τους φραγμούς των Εβραίων και των Εθνών, του δούλου και του ελεύθερου, του αρσενικού και του θηλυκού, και δεν χρησιμοποιεί πλέον βίαιες θυσίες ζώων ή άλλες θυσίες για να «εξιλεώσει» τις αμαρτίες ή να κατευνάσει έναν οργισμένο Θεό. Ο Ιησούς δίδαξε έναν οικουμενιστικό (Σημείωση μεταφραστή: Universalist σημαίνει την Αποκατάσταση δηλαδή την παγκόσμια σωτηρία όλης της ανθρωπότητας) τρόπο ζωής μέσα στον Ιουδαϊσμό, όχι μια νέα θρησκεία. Ο δρόμος του ήταν να επικεντρωθεί σε μια ηθική αγάπης αντί να ακολουθεί το νόμο του Μωυσή ή οποιονδήποτε συγκεκριμένο θρησκευτικό νόμο ή θρησκευτικές θυσίες ή σύστημα. Όλοι οι θρησκευτικοί νόμοι πρέπει να συνοψίζονται στον χρυσό κανόνα: να συμπεριφέρεστε στους άλλους όπως θα θέλατε να σας συμπεριφέρονται. Μόλις πολλές δεκαετίες και αιώνες αργότερα αυτός ο δρόμος άρχισε να αποχωρίζεται από τον Ιουδαϊσμό και να γίνει μια ξεχωριστή θρησκεία. Μέχρι τότε, οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού ήταν μία από τις 24 ιουδαϊκές αιρέσεις μεταξύ των τεσσάρων κύριων τμημάτων του Ιουδαϊσμού του πρώτου αιώνα (Φαρισαίοι, Σαδδουκαίοι, Εσσαίοι, και Ζηλωτές). Κανείς εκείνη την εποχή δεν θεώρησε ότι αυτοί οι οπαδοί σχηματίζουν μια νέα θρησκεία, αλλά μόνο μια αίρεση μεταξύ πολλών αιρέσεων μεταξύ των Εβραίων.

4 – Οι μεμονωμένες ομάδες ακολούθων γενικά δεν ονομάζονταν «Χριστιανοί». Αυτό ήταν μόνο ένα από τα πολλά ονόματα που τους αποκαλούσαν άλλοι, ή αποκαλούσαν τον εαυτό τους. Όσοι ακολουθούσαν τις διδασκαλίες του Ιησού ήταν γνωστοί με πολλά ονόματα, όπως ακόλουθοι της Οδού ή Ναζωραίοι. Ήταν άνθρωποι εντός μη αποκλειστικών εβραϊκών ή ευθυγραμμισμένων με το Ισραήλ κοινοτήτων που ονομάζονταν ομάδες του Ιησού, κινήματα για τον Σωτήρα, κοινότητες του Χρισμένου και σχολές του Κυρίου. Για κάποια μειοψηφία οπαδών σε μέρη όπως η Αντιόχεια, ονομάζονταν Χριστιανοί. Στο ιστορικό πλαίσιο, το να αποκαλείται κάποιος χριστιανός δεν σήμαινε ότι ήταν μέλος μιας νέας θρησκείας που ονομάζεται Χριστιανισμός, αλλά απλώς ένα όνομα για αυτήν την οικουμενική αίρεση του Ιουδαϊσμού που αποτελούνταν από μαθητές των διδασκαλιών του Ιησού.

5 – Γι’ αυτό οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν τις πρώτες κοινότητες του Ιησού «άθεους» ή «ασεβείς». Στους Ρωμαίους, επειδή αυτές οι ομάδες δεν είχαν θρησκευτικό ναό, σύστημα συναγωγών για να υποστηρίξουν έναν ναό, ιερείς, θυσίες και πολλές θρησκευτικές τελετουργίες, όπως ο εβραϊκός Ναός, οι ειδωλολατρικοί ναοί ή η λατρεία του αυτοκράτορα της Ρώμης, που όλοι είχαν, ήταν σαν τους άθεους . Έτσι, κάποια στιγμή και μετά τους αποκαλούσαν «άθεους». Έμοιαζαν περισσότερο με μη θρησκευόμενους Εβραίους και Εθνικούς που ζούσαν μαζί σε κοινότητα.

Ένα Κάλεσμα σε έναν Νέο Τρόπο Ζωής κι όχι μια Νέα Θρησκεία

Τι μας διδάσκουν όλα αυτά; Ούτε ο Ιησούς ούτε ο Παύλος ούτε ο Πέτρος σκόπευαν ποτέ να ξεκινήσουν μια νέα θρησκεία. Ξεκίνησαν ένα οικουμενιστικό, μη θρησκευτικό εβραϊκό κίνημα που καλωσόριζε τους Εθνικούς και δεν είχε κανένα από τα στοιχεία μιας θρησκείας που βρίσκεις σήμερα ή τον πρώτο αιώνα: ναό, συναγωγή ή εκκλησιαστικό σύστημα, θυσίες, ιερείς, επαγγελματίες πάστορες ή λειτουργούς, εκκλησιαστικό ίδρυμα, μια εκκλησιαστική/ ομολογιακή ιεραρχία και ένα φορτίο θρησκευτικών τελετουργιών ή κωδίκων συμπεριφοράς. Το κύριο θέμα ήταν να ακολουθήσουν οι άνθρωποι τον δρόμο της αγάπης που δίδαξε ο Ιησούς. Επειδή ο Χριστιανισμός έχει γίνει μια πλήρης θρησκεία σήμερα που δεν είχε αρχικά οραματιστεί ο Ιησούς, ο Παύλος ή οι πρώτοι μαθητές του Ιησού, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε πώς να δούμε αυτήν την πίστη. Όταν υποθέσουμε ότι ο Ιησούς ή οι πρώτοι ακόλουθοί του ίδρυσαν τον Χριστιανισμό, διαβάζουμε λανθασμένα τη χριστιανική ιστορία ανάποδα. Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε αληθινά τον τρόπο του Ιησού ή απλώς να κατανοήσουμε το αυθεντικό Κίνημα του Ιησού, θα πρέπει να βγάλουμε τον Χριστιανισμό από την εξίσωση. Υπάρχει διάκριση μεταξύ του Χριστιανισμού της θρησκείας, και του Ιησού, του χρισμένου δασκάλου της σοφίας, που δίδαξε έναν τρόπο ζωής που βασίζεται σε μια αποκαταστατική ηθική αγάπης.

Μετάφραση: Μανώλης Καλομοίρης.

Πηγή: https://www.patheos.com/blogs/thespiritualbrewpub/2023/04/5-facts-about-the-original-jesus-movement-that-debunk-the-origins-of-christianity/