xristianoi.gr προοδευτικoς χριστιανισμoς

   Ο Χριστιανισμός έχει δημιουργήσει μια κουλτούρα θεολογικής μονιμότητας, όπου τα άτομα αναμένεται να μάθουν ένα σύνολο πεποιθήσεων και να δεσμευτούν σε αυτές για το υπόλοιπο της ζωής τους. Πολλές από τις πρώτες θεολογικές μας πεποιθήσεις πιθανότατα μας διδάχτηκαν στο Κατηχητικό ή Κυριακό σχολείο, το οποίο ήταν μέρος μιας εκκλησίας, η οποία αντιπροσωπευόταν από ένα δόγμα, το οποίο είχε τα δικά του ενοριακά σχολεία και Βιβλικά κολέγια. 

    Θεωρητικά, οι Χριστιανοί μπορούν να πάνε από την προσχολική ηλικία μέχρι το Πανεπιστήμιο ακούγοντας τα ίδια ακριβώς θρησκευτικά δόγματα. Οι θεολογίες συχνά θεωρούνται πολύ «πολύτιμες», «σωστές» και «ιερές» για να αλλάξουν ή να αμφισβητηθούν. Για αυτό, οι πάστορες συζητούν αντί να κάνουν διάλογο, οι καθηγητές κηρύττουν αντί να ακούν, τα σχολεία προπαγανδίζουν αντί να συζητούν και οι κοινότητες που βασίζονται στην πίστη τελικά απορρίπτουν κάθε μορφή ειλικρινούς αμφισβήτησης και αμφιβολίας. 

   Η κατήχηση προτιμάται από την κριτική σκέψη, η βεβαιότητα προτιμάται από την αμφιβολία και η αλλαγή πεποίθησης θεωρείται αδυναμία, κακή ερμηνεία ή ένδειξη ανασφάλειας. «Αν αλλάξουν τις απόψεις τους τώρα, πώς μπορώ να πιστέψω οτιδήποτε πουν στο μέλλον;».

  Αλλά η θεολογία - η μελέτη και οι πεποιθήσεις μας για τον Θεό - θα πρέπει να είναι μια φυσική διαδικασία που περιλαμβάνει αλλαγή αντί να την αποφεύγουμε. Ο Θεός είναι πολύ μεγάλος και πολύ υπέροχος για να τον κατανοήσουμε πλήρως όταν τελειώσουμε το γυμνάσιο ή το κολέγιο ή όταν φτάσουμε σε μια ορισμένη ηλικία.   

    Οι εμπειρίες της ζωής μας, οι σχέσεις, η εκπαίδευση, η έκθεση σε διαφορετικούς πολιτισμούς και προοπτικές επηρεάζουν συνεχώς τον τρόπο που βλέπουμε τον Θεό. Η πίστη μας είναι ένα ταξίδι, η πρόοδος ενός που ταξιδεύει, και η θεολογία μας θα αλλάξει. Και ενώ μπορεί να μην συμφωνούμε με τη νέα θεολογική πεποίθηση ενός ατόμου, πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τη θεολογική αλλαγή ως κάτι εγγενώς αρνητικό.

   Από πολλές απόψεις, ολόκληρη η διακονία του Ιησού αφορούσε την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονταν για τον Θεό — την αλλαγή των πεποιθήσεών τους. Ο Ιησούς ήταν επίσης στοργικά υπομονετικός με τους μαθητές του καθώς περνούσαν από το ένα λάθος στο επόμενο λάθος, και πρέπει να είμαστε εξίσου στοργικοί και ευγενικοί.

   Είναι ενδιαφέρον ότι οι άνθρωποι στη Βίβλο που είχαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τις πεποιθήσεις τους ήταν συνήθως αυτοί που έκαναν λάθος και επιπλήττονταν από τον Ιησού, ενώ εκείνοι που ήταν ταπεινοί και πρόθυμοι να μάθουν ήταν αυτοί που ο Ιησούς χρησιμοποίησε με δυναμικούς τρόπους. Οι σοφοί άνθρωποι παραδέχονται πότε κάνουν λάθος, αλλά όσον αφορά τη θεολογία, οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν όλο το χρόνο και την ενέργειά τους υποστηρίζοντας και προστατεύοντας τις προσωπικές τους πεποιθήσεις αντί να τις αμφισβητούν με κριτική, προσευχή, ταπείνωση και ειλικρίνεια.

   Είθε η πίστη μας να είναι ανοιχτή στην αλλαγή — μια αλλαγή προς το καλύτερο. Είθε να μεγαλώσει και να ωριμάσει, αναζητώντας και λαμβάνοντας την αγάπη και τη χάρη του Θεού για να αγαπήσουμε καλύτερα τον πλησίον μας.

STEPHEN MATTSON